Ο νεοπλατωνισμός, μια φιλοσοφική σχολή που εμφανίστηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. και έφτασε στο απόγειό της κατά την ύστερη αρχαιότητα, επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από διάφορες πολιτιστικές και πνευματικές παραδόσεις τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας. Μια εξέχουσα προσωπικότητα του Νεοπλατωνισμού του οποίου η φιλοσοφία αντανακλά αυτές τις διαφορετικές επιρροές είναι ο Πρόκλος.
Ο Πρόκλος (412-485 μ.Χ.), που συχνά αναφέρεται ως «ο Διάδοχος», έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της νεοπλατωνικής σκέψης. Οι διδασκαλίες του ενσωμάτωσαν στοιχεία από διαφορετικές φιλοσοφικές σχολές, μυστικιστικές παραδόσεις και θρησκευτικές πρακτικές σε ένα περίπλοκο φιλοσοφικό σύστημα που προσπαθούσε να συμφιλιώσει διάφορες κοσμοθεωρίες.
Μια αξιοσημείωτη ξένη επιρροή στη φιλοσοφία του Πρόκλου μπορεί να εντοπιστεί στον βαθύ θαυμασμό του για την αρχαία αιγυπτιακή πνευματικότητα. Η Αίγυπτος θεωρούνταν από καιρό μια χώρα πλούσια σε εσωτερική σοφία και μυστικιστικές πρακτικές. Ο Πρόκλος άντλησε έμπνευση από την αιγυπτιακή κοσμολογία, τον συμβολισμό και τις θρησκευτικές τελετουργίες ενώ τα ενσωμάτωσε στο μεταφυσικό του πλαίσιο.
Επιπλέον, οι Χαλδαϊκοί Χρησμοί - μια συλλογή ελληνιστικών κειμένων που αποδίδονται στη Ζωροαστρική ή Βαβυλωνιακή καταγωγή - άφησαν επίσης βαθύ αντίκτυπο στη σκέψη του Πρόκλου. Αυτοί οι χρησμοί περιείχαν στίχους εμποτισμένους με μυστικιστικές ιδέες για την κοσμική τάξη, τις θεϊκές ιεραρχίες και τη φύση της ίδιας της πραγματικότητας.
Ο Πρόκλος τις θεωρούσε ως ιερές αποκαλύψεις που ρίχνουν φως σε ανώτερες αλήθειες πέρα από τη συνηθισμένη ανθρώπινη κατανόηση. Θεωρούσε ότι αυτοί οι ιεροί στίχοι δεν ήταν απλώς μια συλλογή κρυπτικών ρήσεων, αλλά μια βασική πηγή σοφίας που πρόσφερε καθοδήγηση για το πώς να επιτύχεις ανώτερες καταστάσεις συνείδησης και να συνδεθείς με τα θεϊκά βασίλεια.
Μια άλλη ξένη επιρροή που είναι εμφανής στη φιλοσοφία του Πρόκλου έχει τις ρίζες του στον συριακό πολιτισμό μέσω της μελέτης του για τα έργα του Ιάμβλιχου.
Ο Ιάμβλιχος ήταν ένας Σύριος φιλόσοφος που συνδύασε τις πλατωνικές ιδέες με τον μυστικισμό που προέρχεται από ανατολικές πηγές.
Αυτή η συγκριτική προσέγγιση είχε βαθιά απήχηση στον Πρόκλο. ασπάστηκε την έννοια του Ιάμβλιχου για τη Θεουργία - τελετουργικές πρακτικές που στοχεύουν στην εγκαθίδρυση της κοινωνίας μεταξύ ανθρώπων και θεοτήτων - ως αναπόσπαστο μέρος της πνευματικής ανάπτυξης.
Επιπλέον, η φιλοσοφία του Πρόκλου εμπλουτίστηκε και από περσικές επιρροές. Η Σασσανική Αυτοκρατορία, που κυβέρνησε την Περσία εκείνη την εποχή, είχε βαθύ αντίκτυπο στο πνευματικό τοπίο της περιοχής. Ιδέες από τον Ζωροαστρισμό και την Περσική κοσμολογία βρήκαν τον δρόμο τους στον Νεοπλατωνισμό μέσω μελετητών όπως ο Πρόκλος.
Αυτές οι επιρροές εκδηλώθηκαν στις διδασκαλίες του για τις ιεραρχίες των θεϊκών όντων και τον ρόλο της μοίρας στη διαμόρφωση της ανθρώπινης ύπαρξης.
Συμπερασματικά, οι ξένες επιρροές έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του νεοπλατωνισμού ως φιλοσοφικής σχολής, ιδιαίτερα εμφανής στη φιλοσοφία του Πρόκλου.
Ενσωματώνοντας στοιχεία από την αιγυπτιακή πνευματικότητα, τους Χαλδαίους χρησμούς, τον συριακό μυστικισμό και την περσική κοσμολογία στο μεταφυσικό του σύστημα, ο Πρόκλος δημιούργησε μια πλούσια ταπετσαρία ιδεών που προσπάθησε να συμπεριλάβει διαφορετικές πολιτιστικές παραδόσεις.